Kidung Pepisahan

Aku meneng ing swasana ening iki
Tak sawang rupa ayumu
Kang sumunar kesapu angin wengi
Sawise suwe tansah bebarengan
Ing wengi kang endah iki
Wis tekan ing tapel wates
Aku lan sliramu kudu pepisahan
Golek maknane urip sejati
Nalikane asmara lagi ngrembuyung
Nalika uripku krasa luwih urip
Yo ing titi wanci iki kudu dipunggel
Tembang-tembang asmara ing jero dada
Kembang-kembang katresnan kang wus trubus
Senajan rasaning ati kaya rinujit-nujit
Aja ditangisi cah ayu
Kabeh kuwi amung lelakoning urip
Kang kudu dipecaki dening titah.

Ki Ageng Pamanjaran